Torgaureis 2011 - “Diaconie”

Donderdag 20 oktober vertrokken we in 3 auto’s vanuit Bergen op Zoom richting Torgau. Sommigen voor de eerste keer, anderen waren al eerder bij de Torgau partnergemeente te gast geweest. Afgesproken was om afzonderlijk te reizen, maar wel op enkele tussenpunten op elkaar te wachten. De eerste stop zou zijn rond lunchtijd bij het eerste wegrestaurant na de afslag Kreuz Werl. We zouden contact met elkaar houden via mobiele telefoons. Ja, een goede afspraak maar dan moeten de telefoons wel aan staan en niet onderin de tas verstopt worden! Wonder boven wonder lukte het ons allemaal binnen enkele minuten van elkaar op de goede plek aan te komen. Hierna zouden we bij MacDonalds verzamelen net na de laatste afslag richting Torgau en zelfs dat lukte aardig. Hierna reden we gezamenlijk verder, dus rond 17.30 uur kwamen 12 Nederlanders in Torgau aan. Die avond hebben we bij onze gastgezinnen doorgebracht.

Om de bezoeken inhoudelijk te verdiepen én in de hoop andere gemeenteleden bij Torgau te betrekken, worden met ingang van deze Torgaureis de bezoeken voorzien van een centraal thema. Aldus begon de vrijdagmorgen met een bijeenkomst over het diaconale werk in Torgau, want ja, dat was dit jaar het thema van ons bezoek. De diaconie in Torgau bleek totaal anders georganiseerd dan bij ons en eigenlijk zijn ze niet goed met elkaar te vergelijken. Alleen het uitgangspunt van omzien naar elkaar en het helpen van de medemens kwam duidelijk overeen.

Anders dan in Bergen op Zoom is in Torgau de diaconie betaald werk, maar daar staat wel tegenover dat die diaconie ook veel taken op zich heeft genomen die in Nederland onder niet-kerkelijke instanties vallen die eveneens gebruik maken van betaalde krachten. In die zin vertoont de diaconie in Torgau meer overeenkomst met onder meer de sociale dienst, de thuiszorg, de GGZ, kinderdagverblijven, consultatiebureaus, verslaafdenzorg en hospices samen. In brede zin wordt zorg gedragen voor de sociale zorg in Torgau en omgeving en de diaconie krijgt hiervoor ook financiële steun van de overheid in de vorm van geïnde kerkbelasting. Anderzijds is de diaconie wel veel onafhankelijker van de kerkelijke gemeenschap dan in Nederland.

Vrijdagmiddag konden we een paar aspecten van hun manier van werken bezoeken. Indrukwekkend (om stil van te worden) was het bezoek aan de gevangenis. Ja, ze zitten er niet voor niets, maar toch….. het zijn ook mensen. We kregen een rondleiding over het terrein langs verschillende gebouwen en de sportplaats en door een deel van een het hoofdgebouw. In de “kerk” krijgen we ook de predikant nog even te spreken. Wel even voor alle duidelijkheid: de gevangenis zelf valt niet onder de diaconie, wel de geestelijke verzorging.

Net buiten de gevangenis stond een gedenkplaat voor verschillende groepen gevangenen, die er in de loop der tijden verbleven onder de nazi's en de sovjets. Zelfs daar herkende je de veelbewogen geschiedenis van de streek. Dat ironie niet per definitie lachwekkend is, blijkt uit de strikte scheiding tussen de gedenkplaats voor de oud-nazigevangenen en die voor de voormalige gevangenen uit de DDR-periode. Hier laat de definitieve hereniging van Duitsland altijd nog op zich wachten.

Daarna iets totaal anders, een bezoek aan een “Kindergarten” (leuk, gezellig en leerzaam). De oude kinderopvang voor de kinderen van het fabriekspersoneel uit de DDR-tijd, was omgetoverd in een moderne, goedgeorganiseerde buitenschoolse opvang/crèche.

Na het gezamenlijke lopend buffet ’s avonds (wat werden we wel verwend door de gemeente uit Torgau!) kreeg Cees de Klerck de gelegenheid om te vertellen hoe onze diaconie georganiseerd is. Daarna volgden gesprekken onderling met uitwisseling van gedachten. De mensen van Torgau waren net zo verbaasd als wij over hoe in twee landen zo naast elkaar de diaconie zo anders in elkaar zit.

 

Zaterdagmorgen was er voor de geïnteresseerden een ontspannende wandeling door de stad onder leiding van Marian. Hij vertelde op een boeiende wijze over Luther en Catharina en over de belevenissen van de stad in de laatste 150 jaar.

’s Middags kwamen de verzorgenden onder ons aan hun trekken! We gingen naar een modern verzorgings-/verpleeghuis in Oschatz. Dit was voor iedereen erg interessant en we waren onder de indruk van de frisse inrichting van het gebouw. Wat onder meer opviel was dat dementerenden en niet-dementerenden bij elkaar op één afdeling waren. Iets wat je in Nederland niet tegen zou komen. Volgens de medewerkers daar werkt het wel.

Daarna was het echt tijd voor ontspanning en gingen we naar een wijnproeverij. We hadden wat tijd over dus werd er besloten om een wandeling te maken in het bos. Best leuk en goed voor de conditie. Vooral als bij aankomst boven op de berg er verteld wordt dat we toch weer helemaal naar beneden moeten langs dezelfde weg! Het was wel uitkijken met waar je stapte maar iedereen kwam veilig weer beneden.

In een gezellige kelder hebben we met een grote groep verschillende wijnen geproefd en lekker gegeten. We mochten zelfs, na sluitingstijd, wijn kopen om mee te nemen.

 

Zondagochtend, met alles weer ingepakt, gingen we naar de kerkdienst. Deze werd in de kapel bij het Schloss gehouden, iets warmer dan de hoofdkerk! Hier werd de foto overhandigd die de week daarvoor in onze kerk genomen was.

Na de dienst was het koffie en afscheid. Wat kunnen mensen er lang over doen om afscheid te nemen!

’s Avonds kwamen we weer veilig in Bergen op Zoom aan. We hadden wel één flinke file maar gevoelsmatig veel minder dan de vorige keer!

Al met al een geslaagde reis.

Onze dank aan allen die dit mogelijk gemaakt hebben.

{AG}activiteiten/torgaureizen/2011{/AG}

Inlogformulier