Gedicht tijdens de dienst van 16 februari

 

De vinger die je uitsteekt,
de dingen die je zegt,
gedachten die je koestert,
de zaak waarvoor je vecht,
de bloemen die je uitdeelt,
de blik op je gezicht, 
't bepaalt wat je teweegbrengt:
het duister of het licht.
En de wereld ademt op
als je laat wat overbodig is.
En de wereld ademt op 
als je doet wat nodig is.

Het mailtje op de website,
de koffie die je drinkt ,
het ene glaasje minder,
het liedje dat je zingt,
de giro die je uitschrijft,
't persoonlijke gedicht,
't bepaalt waar je naar toe gaat:
het duister of het licht.
En de wereld ademt op
als je laat wat overbodig is.
En de wereld ademt op 
als je doet wat nodig is.

De toegewijde aandacht,
't vertrouwen dat je geeft,
de eenvoud van je handelen,
het voelen dat je leeft,
het trilt in heel de kosmos;
jouw daad als tegenwicht
geeft net die andere wending: 
het duister of het licht.
En de wereld ademt op
als je laat wat overbodig is.
En de wereld ademt op 
als je doet wat nodig is.

 

( bron; lied van Marten Kamminga)

Inlogformulier