Ds. Wim Lolkema, sinds januari 2020 predikant te Bergen op Zoom.

Mijn achtergrond

Ik ben geboren in 1957 in Capelle aan den IJssel als het derde en laatste kind van Lolke & Reina Lolkema-Wiersma. Zij waren op kerkelijk gebied vele jaren zeer actief.

Ik deed in Capelle de middelbare school (Havo en VWO). En als ik in mijn voorlaatste schooljaar niet in contact was gekomen met Youth for Christ was ik zeker Frans gaan studeren. Maar via YfC ontdekte ik dat geloven niet allereerst te maken heeft met een mening over allerlei kwesties maar vooral met een levende relatie met God.

Vanuit die ontdekking ben ik theologie gaan studeren aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. In mijn studietijd was ik als vrijwilliger actief: als huiscatecheet, als medewerker evangelisatie en als staflid van de LCGJ-buitenlandkampen. In die jaren heb ik de keuze gemaakt om na mijn studie predikant te worden. Of, iets anders gezegd: ik volgde de Stem die ik hoorde.

En toen ik éénmaal preekbevoegdheid had, ging ik vaak uit preken. Naar Den Helder en Eijsden.

Naar Doezum (Gron.), Tubbergen en Schoonhoven. Enzovoorts.

Het academisch jaar 1985-86 was voor mij zeer gevuld: Marjan van Vuuren en ik zijn getrouwd, ik studeerde af bij Dr. Jan Veenhof (hoogleraar dogmatiek), slaagde voor (toen nog) twee kerkelijke examens, werd als 28-jarige in 1986 bevestigd tot predikant èn zakte voor mijn rijexamen. (Dat ging de volgende keer gelukkig een stuk beter.) 

Ik heb de studie theologie als een geweldige verrijking en verbreding ervaren. Vooral van de theologie van Dr. KH Miskotte (1894-1976) heb ik genoten en veel geleerd: het goed verstaan van de bijbelse kernwoorden, zijn discussie met de tijd waarin hij leefde, zijn persoonlijke strijd tegen het nationaal-socialisme: geweldig vond ik dat. Nog zeer regelmatig laat ik mij inspireren door zijn boeken en preken. Buitengewoon inspirerend waren ook verschillende universitaire docenten van wie wij college kregen, zoals Dr. H.M. Kuitert. Daarbij was er ook vaak een wisselwerking tussen de universitaire wereld en de boeiende hoofdstad van ons land waar altijd van alles en nog wat aan de hand was.

De stad als zodanig deed ook echt wat met ons theologiseren. Het was meestal een groot genot om daar te wonen en student te zijn.  Bevrijdingstheologie en feministische theologie beleefden hoogtijdagen. En het was verrijkend om daarvan diepgaand kennis te nemen.

Langzamerhand merkte ik in de jaren van mijn predikantschap wel dat de inhoud van de studie min of meer gedateerd werd. Toen ben ik mijzelf gaan bijscholen, o.a. via cursussen in de Permanente Educatie en via de uitgebreide cursus Klinische Pastorale Vorming, kortweg KPV, op Zon en Schild in Amersfoort. 

Privé: Marjan & ik kregen in 1988 onze dochter Maike en in 1990 onze zoon Pieter. En in 2018 onze kleindochter Marie.   

FF terug…en vanaf 1986…?

Ik stortte mij met volle kracht in het predikantswerk: van 1986 tot 1991 in Goor (Twente) en van 1991 tot 1996 in Drachten.  De eerste tien jaar leidde ik op elk van de jaarlijkse 37  werkzondagen minimaal één ochtend- en één avonddienst; daarnaast veel uitvaarten in de eerste vijf jaar. En in Drachten heel veel kerkelijke huwelijksvieringen en doopdiensten.

In het enorme protestantse bolwerk Drachten heb ik ‘het vak’ geleerd. Ik had in Twente, bij wijze van spreken, net zwemmen geleerd - ook in moeilijke situaties - en kwam in Friesland echt in het diepe. Daarna volgden ruim vijftien jaren Roosendaal, bijna vier jaar Curaçao, bijna vier jaar Zuid-Beveland en nu - sinds resp. 2018 en 2020 - de fase in Woensdrecht/Ossendrecht en Bergen op Zoom.

Dus…

predikant worden was voor mij geen jeugddroom. Maar ik ben het wel gaan ervaren als een prachtig vak en een heel boeiend ambacht. De meeste voldoening vind ik in het pastorale werk en in het lezen en studeren op dat gebied. Ik ben mij er altijd zeer van bewust dat al het bezoekwerk wat ik doe plaats vindt ‘voor Gods aangezicht’. Ik kom nooit zomaar, maar altijd in het kader van mijn opdracht.

God is bovendien betrokken op het gehele bestaan van mensen. Dus ook niet-religieuze onderwerpen mogen in het pastoraat ter sprake komen. Toegankelijkheid en laagdrempeligheid zijn in mijn dagelijks werk van groot belang. Ik beschouw het als een groot voorrecht een ‘stukje mee op te mogen lopen’ in het leven van gemeenteleden. 

Ook het maken van preken en het voorgaan in kerkdiensten doe ik heel graag. En de oecumene is een rode draad in mijn werk. De hoogtijdagen op dat gebied vonden plaats in mijn Roosendaalse jaren. Maar ik denk ook nog met genoegen terug aan het Conciliair Proces in de jaren tachtig. Het maakte een enorme creativiteit los. Ook verschillende weken van verblijf bij de Broeders in Taizé (Frankrijk) hebben mij veel goeds gebracht en beïnvloed.

En nu?  

De kerk is sinds 1986 (toen ik als dominee begon) enorm veranderd. Dat komt vooral door de secularisatie en de digitalisering. Intussen moet de kerk het Nieuws van het Evangelie blijven vertellen - in contact met de samenleving en met de hedendaagse cultuur - maar wel ervoor zorgen dat zij zichzelf vernieuwt. Concreet: de kerk moet te vinden zijn voor mensen die bijna 24/7 een intensieve relatie hebben met hun mobiele telefoon en andere media. De kerk moet ook niet bang zijn voor nieuwe ontwikkelingen in de liturgie en voor mooie liederen van buiten het Liedboek 2013.

Ook onze Bergse PKN-Gemeente heeft nog altijd heel veel mogelijkheden en veel potentie. Ik heb veel respect voor gemeenteleden die, naast hun dagelijkse baan of in hun pensioenjaren, allerlei bijzonder belangrijk kerkenwerk doen!!  

En…ook al maakt de kerk moeilijke tijden door, we zien hoe via PKN-pioniersplekken nieuwe wegen worden gezocht en begaan. En we moeten over onze grenzen durven kijken: ook al hebben veel Nederlandse kerken het best moeilijk, in andere werelddelen groeit de kerk als kool.

Ikzelf ben Youth for Christ nog steeds zeer dankbaar. Want dankzij die club (die in de loop der jaren óók is veranderd) heb ik de drie-ënige God mogen leren kennen die de basis is van mijn/ons geloven en leven.       

W. Lolkema, maart 2020.

Foto van een dienst in de Ontmoetingskerk (2020)